18-02-2024
Na een zeer gezellig 40 jarig pre-jubileum feestje was het voor een aantal clubleden op zondag 18 februari alweer vroeg dag. Niet om een duik te maken in het frisse Hollandse buitenwater, maar om op weg te gaan naar Get Wet op de Maasvlakte in Rotterdam.
Om 9.45 uur ontvangst met een goede brunch om daarna de komende uren flink aan de slag te kunnen in het maritiem indoor trainingscentrum.
Eigen foto
Na de brunch eerst een briefing (half in het Engels voor de grote groep aanwezige Franstalige Belgen). We werden lekker gemaakt met uitleg over allerlei leuke oefeningen en praktische (levensreddende) informatie. Het binnenwater was 24 graden en een pak was verplicht. Het buitenwater was 6 graden en was voor degene die dat wilden.
Daarna ging het dan echt van start: iedereen omkleden en op naar de blauwe container waar het indoortrainingscentrum in is gevestigd. Daar werden we ontvangen door onze instructeur André (om het makkelijk te houden blijven we in al bekende namen binnen de vereniging 😉).
Er waren 7 activiteiten van 20 minuten met ieder zijn eigen uitdaging. Ook de clubleden Hendrik, Jan, Tom, Sabrina, Nicky, Erna, Ben, Sandra en introducés Boaz en Robin kwamen tijdens de activiteiten ieder hun eigen uitdagingen tegen.
De eerste activiteit was voor iedereen goed te doen: vanaf een redelijk hoge kant met reddingsvest aan te water. Ons was geleerd om daarbij je neus en mond te bedekken met een hand om te voorkomen dat je water binnenkrijgt, de andere hand houdt de elleboog vast.
Eenmaal in het water is het van belang dat je elkaar gearmd in een kring vasthoudt om te voorkomen dat mensen afdrijven. Als dit in open water gebeurt, is het zaak om zo min mogelijk te bewegen om zo je warmte vast te houden.
Eenmaal een kring gevormd, was het oefenen om in tweetallen het vest aan te trekken, omringd door de andere leden waarbij je elkaar hielp en instructies kreeg van de anderen.
Vervolgens deden we oefeningen om ons zichtbaar te maken voor het geval er een vliegtuig of helikopter in de buurt is: maak een grotere kring en spartel in het midden met de benen. Dit kan ook met ruggen naar elkaar en de benen naar buiten.
Ook het als groep boven water houden van een gewond/bewusteloos persoon is geoefend: in een kring liggend, benen naar binnen gestrekt en door elkaar vlechten. Daar kan de persoon dan op liggen, de reddingsvesten houdt iedereen drijvend.
Wat als je je moet verplaatsen? Ook daar zijn technieken voor zoals de slang of krokodil. Achter elkaar liggen op je rug, je voeten geklemd onder de oksel van je voorganger. Dan middels aftellen tegelijk met je armen zwemmen. Dat vergde goede communicatie maar lukte goed. Het sturen is door de lengte wel wat lastiger maar in open zee kom je weinig tot geen obstakels tegen😉.
Bron: Getwet.nl
De tweede activiteit was serieus werk: in een tweetal in een reddingsvlot klimmen, deze op zijn kop draaien en zorgen dat je er onder vandaan komt. Terwijl het vlot aan de andere kant door een tweetal op het water wordt gehouden, klimmen beiden op de onderkant van het vlot d.m.v. het touw dat eronderdoor loopt. Aan het touw trekken en gaan staan, door aan het touw te trekken en achterover te hangen, wordt het vlot omgetrokken. Daardoor kom je onder het vlot te liggen maar kan je jezelf makkelijk aan het touw eronder vandaan trekken. Een leuke, leerzame en inspannende oefening.
Bron: Getwet.nl
De derde activiteit vergde flinke armkracht en klimskills: te water gaan en vervolgens een ongeveer 3-4 meter hoge kant opklimmen d.m.v. een touwladder of net.
De touwladder wordt aan de zijkant beklommen, de voeten schuin over de sporten, armen er doorheen geklemd.
Bij het beklimmen van het net was het zaak om zo dicht mogelijk bij het net naar boven te klimmen door je arm tot je elleboog om het touw te klemmen. Er waren diehards bij die hier geen moeite mee hadden en zo boven waren.
Ook werd gesimuleerd hoe je d.m.v. een sling (grote lus) door een helikopter uit het water omhoog gehesen kan worden. De lus doe je over je hoofd tot onder je ribben, trekt de lus strak, geeft het sein “hijsen” (het sein “duizelig” voor duikers) en we werden een voor een naar boven gehesen tot je op de rand kon zitten. Boven hielp een teamlid je uit de lus. Ook al plaats je de lus zoals uitgelegd onder je ribben, toch word je borstkas in elkaar gedrukt wat het ademen bemoeilijkt. Dit was dan ook een oefening in jezelf overgeven: je hebt alleen controle over hoe je in de lus hangt. Maar als je op dat moment gered wordt uit open water zal je alleen maar opgelucht zijn dat je eruit gehesen wordt.
De vierde activiteit was letterlijk een sprong in het diepe vanaf de hoge kant. Het was voor sommigen eerst even slikken maar uiteindelijk waren we allemaal te water.
De tweede manier om te water te gaan was abseilen. Met de goede instructie van André is het iedereen gelukt om veilig in het water terecht te komen. Voor mijzelf sprekend was dit mijn eerste keer abseilen. Het voelde voor mij veiliger om hangend boven water te abseilen dan langs een rotswand met rotsen onder mij en het viel mij alles mee.
De liefhebber kon nog een poging doen om in een enkel touw te klimmen en je weer laten vallen in het water.
Bij ons vijfde station werd er fysiek weer kracht verwacht: een reddingsvlot inklimmen waar 25 man in kan en dat is best krap! Één van ons bleef in het water als drenkeling. Een redder met touw om zich heen ging vanaf het vlot te water en volgde op zijn rug zwemmend de aanwijzingen van 2 man die naar de drenkeling wezen. Vervolgens hesen de twee aan boord de drenkeling aan boord. Dit viel nog niet mee, gezien de hoogte van de rand. Met het erin hijsen raakte Ben precies de stop in de bodem met zijn hoofd. Na de schrik viel het gelukkig mee, maar bij volgende reddingen waren we erop bedacht.
Het vlot moest natuurlijk ook leeg gehoosd worden, dat deden de overige bemanningsleden.
Tijd voor het buitenwater bij de zesde activiteit! Het regende nog steeds, maar natter konden we toch niet worden. Op een laag platform kregen we uitleg over 3 manieren om een drenkeling vanaf de kant een reddingslijn toe te werpen: een soort plastic ring met een plastic lint eraan dat licht gooit, een zak waarin het touw opgerold ligt die wat verzwaard is en makkelijk wat verder weg gegooid kan worden en als laatste de reddingsboei die 7 kg weegt en daardoor doorgaans niet zover weg te gooien is.
Er waren al wat bikkels die te water gingen om als drenkeling te fungeren. Voor een aantal was het zelfs de eerste keer in het buitenwater met hun nieuwe pakken!
Vervolgens klommen we het hoge platform weer op om er daar vanaf te “springen” op de binnen geleerde manier. Daar ga je dan, het koude water van de Rotterdamse haven in! Maar alle leden van OWSVD trotseerden de kou, al dan niet met caps op en handschoenen aan. Chapeau! Na 1-2 minuten er weer uit. Ik moet zeggen, zonder handschoenen en cap op was het niet aangenaam.
Binnen even afspoelen van het buitenwater onder een koude douche. Daarna stond ons een bakkie koffie of thee met koek te wachten om weer even op te warmen. De “warmte” van de hal maakte ook dat we al snel weer opwarmden.
Voor het zevende en laatste station was durf, kalmte bewaren, oriëntatie en adem in kunnen houden nodig. We gingen hier in een helikopter / auto te water. Er waren zitplekken voor 5 man, de instructeur stond en buiten de “auto” was een duiker paraat.
In de briefing vooraf werd uitgelegd wat te doen als dit in je eigen auto gebeurt: eerst je binnen- en buitenverlichting aan doen, riem los maken en het raam naar beneden laten zakken. Zonodig je lifehammer of apparaat met veer te gebruiken om het raam te verbrijzelen. Dit doe je door in een hoek te tikken, dat is de zwakste plek. Het verbrijzelde raam oprollen en op je rug naar buiten zwemmen.
In ons geval zaten we op de stoelen vast met een vliegtuigriem, ook om te voorkomen dat je naar boven zou drijven als hij onderwater gaat. De eerste ronde ging de auto horizontaal onder water. Op het moment dat er op je been/schouder werd getikt, mocht je je riem losdoen en op je rug naar buiten zwemmen. Dit ging bij iedereen goed.
In de tweede ronde was het goed kunnen oriënteren wel handig: nadat de auto horizontaal onderwater was, draaide hij 180 graden. Met een kleine tip van de instructeur: “houdt de sponning vast”, wist je waar je eruit kon zwemmen. Ook deze manoeuvre was goed gelukt.
Er was nog wat tijd over voor een derde ronde: de auto gaat horizontaal te water (draait gelukkig geen 180 graden) en je zwemt het raam uit dat bij je buurman/-vrouw zit. Voorafgaand afspreken wie als eerste gaat is wel belangrijk. Ook dit ging goed.
Het is goed om dit eens gecontroleerd geoefend te hebben. Hoe je reageert als dit in het echt gebeurt weet niemand van te voren, maar het zal allicht schelen.
Het echte werk:
Na ongeveer 2,5 uur flink fysiek bezig te zijn geweest, was er 15 minuten pauze waarbij het vocht-, suiker- en calorieëngehalte even opgekrikt werden. Onderwijl uitleg van André over wat ons het komende uur te wachten staat: storm, regen, bliksem en hoge golven. Tijdens deze omstandigheden 5 activiteiten nogmaals doen, nu 7 minuten per activiteit (geen auto te water en niet naar buiten). Bij een aantal begon de vermoeidheid wel wat toe te slaan, maar dapper trotseerden de OWSVD-leden de elementen.
Bron: Getwet.nl
We begonnen weer met zwemmen met een reddingsvest, een kring maken, vest omdoen, over de benen van de andere leden heen klauteren. Ondanks de hoge golven ging dat best goed.
Het keren van het vlot ging wel wat moeizamer. Of dat lag aan de golven, bliksem en regen of aan de vermoeidheid laat ik in het midden. Het was zeker een aparte ervaring!
Ook het klimmen in het touw of met de sling naar boven was goed te doen ondanks de gecreëerde elementen. We bleven goed bij elkaar en hielpen waar nodig.
Het te water gaan in de golven van “grote” hoogte ging ook goed. Als je pech/geluk had, was de hoogte 1,5 meter dieper 😊.
Ook kon je weer abseilend naar beneden, daar werd veel gebruik van gemaakt. Bij de laatste afdaling zag Sandra voordat ze het water raakte dat het touw in de knoop zat. André gaf aan beide handen los te laten en zich te laten vallen maar ze bleef alsnog een stuk boven het water steken: het touw zat in de knoop in de musketonhaak en er moest een “reddingsoperatie” gedaan worden. De knoop was er niet uit te krijgen en het was onmogelijk om zichzelf op te hijsen om uit de haak te komen. Een andere optie was om achterover te leunen en achterwaarts uit het harnas proberen te komen. Dat lukte echter ook niet en om op de kop in het water de hangen zonder lucht in de buurt is geen fijne optie. Sandra vroeg of ze niet naar de kant kon die weliswaar ietsje hoger was maar wel te bereiken. André dacht dat het touw het niet zou halen, maar de teamleden stonden al klaar en het lukte om de handen te pakken te krijgen en op de kant te komen. Het was een hele ervaring!
In het reddingsvlot is gelukkig niemand zeeziek geworden en ook het redden ging goed.
Aangezien er nog wat tijd over was, mochten de liefhebbers nog een keer met de reddingsvesten aan te water. Daarbij kwam ook de techniek van kramp verhelpen bij je buddy van pas, dit werd door het team opgelost en we konden weer verder.
Na het omkleden was er onder het genot van thee/koffie en een hartig hapje de evaluatie met André. Iedereen vond het een leuke, leerzame en inspannende dag waarbij grenzen opgezocht en opgerekt zijn geworden maar er zeker ook ruimte was om aan te geven om een activiteit even te laten voor wat het is. Er was een leuke sfeer onderling en het was leuk om in andere omstandigheden met elkaar kennis te maken. Namens alle deelnemers: het is een aanrader om eens mee te maken!
Eigen foto